'Ακου ρε μάγκα φίλε και από πίσω σκύλε που λέει και ο φίλος, τι μαγική που είναι αυτή η στιγμή, που γυρίζεις αποκαμωμένος από τη μέρα, σκληρή- σάπια- και κοιτάζεσαι στον καθρέφτη βγάζοντας τους φακούς, πλένοντας τα χέρια, τρεκλίζοντας ανάμεσα από νεροχύτη και λεκάνη- εν πάσει περιπτώσει μεταξύ φαινόμενου και καθρέφτη. Στέκεσαι με περισυλλογή, ανοιγοκλείνεις τα μάτια, οι βλεφαρίδες παίζουν και ξαφνικά!!! Ω Κονδύλη!!! βλέπεις, αγαπημένε, τον εαυτό σου όπως δεν τον έχεις ξαναδεί. Τα μάτια στην περίεργη γωνία που είχες συνηθήσει- ίσια, η μύτη λίγο στραβή, τα μάτια αισίως μικρά και ανέκφραστα, τα χείλη διόλου σμυλεμένα, έναν ελαφρύ προγναθισμό, τα δόντια κίτρινα από τσιγάρο- γενικά μία κατάντια. Πόσο ωραίο. Εσύ με τις αμφιβολίες, τις κακεντρέχιες, τον εξαναγκασμό του ωραίου, τον χλευασμό της ματαιότητας, τη φυγοπονία του να τραβίξεις με τσιμπιδάκι τις τρίχες από το πηγούνι. Εισαι εσύ και ξαφνικά το μυαλό σου παίρνει ανάποδες στροφές κάνοντας περίεργους αναστοχασμούς με την Ωραία της ημέρας, την Ίνγκριντ, την Κατρίν, την Σιμόν, την Ρόζα κ.α.
Ο σοφός και πανδαμάτωρ λαός- η συλλογική αφήγηση/ μνήμη φίλε λέει : σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία! Κι εσύ αναρωτιέσαι πόσο, στους φίλους μου αρέσει; Αντικατροπτρίζει το κοινωνικό πρότυπο; Το πρότυπο που έχω εγώ αναγάγει σαν ενιαίο κοινωνικό; Είναι άραγε αυτή;
Φιλε βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη ξεκάθαρα μετά από 26 χρόνια. Δεν φταις εσύ ούτε το σεξ απηλ σου. Η φαντασία μου τα φταίει αλλά πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή αφού τα φαινόμενα απατούν και απατούν μόνο για μας σαν την καλύτερη ορχήστρα κρουστών που ακούστηκε ποτέ.
Μου αρέσει όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη και με βλέπω καθαρά μέσα από σένα. Μην με δένεις κόμπο να μην σε δέσω κι εγώ. Σ΄αγαπώ γιατί σκέφτομαι πόσο όμορφο βλέπει κανείς τον εαυτό του όταν τον αγαπάν τόσο πολύ. Το δίχως άλλο θα σαι ο ωραιοτερος.
Είσαι;
Έλα φιλιά...
Ο σοφός και πανδαμάτωρ λαός- η συλλογική αφήγηση/ μνήμη φίλε λέει : σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία! Κι εσύ αναρωτιέσαι πόσο, στους φίλους μου αρέσει; Αντικατροπτρίζει το κοινωνικό πρότυπο; Το πρότυπο που έχω εγώ αναγάγει σαν ενιαίο κοινωνικό; Είναι άραγε αυτή;
Φιλε βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη ξεκάθαρα μετά από 26 χρόνια. Δεν φταις εσύ ούτε το σεξ απηλ σου. Η φαντασία μου τα φταίει αλλά πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή αφού τα φαινόμενα απατούν και απατούν μόνο για μας σαν την καλύτερη ορχήστρα κρουστών που ακούστηκε ποτέ.
Μου αρέσει όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη και με βλέπω καθαρά μέσα από σένα. Μην με δένεις κόμπο να μην σε δέσω κι εγώ. Σ΄αγαπώ γιατί σκέφτομαι πόσο όμορφο βλέπει κανείς τον εαυτό του όταν τον αγαπάν τόσο πολύ. Το δίχως άλλο θα σαι ο ωραιοτερος.
Είσαι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου