Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Μου είχες ζητήσει να μην ξεχάσω τίποτα..

"Το μέτωπό μας έκρουσε τόσο απαλά, με τόση επιμονή, που ανοίξαμε για να μπει σαν κυρία η Τρέλα στο κεφάλι μας, έπειτα να κλειδώσει. Τώρα η ζωή μας γίνεται ξένη, παλιά ιστορία."


τα θυμάμαι όλα...


 


Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

"Βγάζω τα παπύτσια μου κι έρχομαι... "

κάποια ποιήματα από μία "φευγαλέα"

Απλώνω στον ήλιο
τον πρωινό τη φωνή μου
μα δε λέει να ζεστάνει.
Τίποτ’ άλλο·
σιωπηλά κυκλοφορώ
το πλην σου.
(από τα πρώτα της ποιήματα, Μετά τη σιωπή, 1975)



Φωνήεντα ερεθιστικά
μεσ’ από το πνιγμένο
λαρύγγι σου. Κορμί
πλατιά περισπωμένη
κι ανάσα άνω τελεία.
(Η περιπέτεια μιας περιγραφής)


Σημαδεύω τον χάρτη.
Εκεί.
Σημαιάκι της τελευταίας
παρέλασης καρφιτσώνω.
Ακούω που μουρμουρίζεις
το δικό σου εμβατήριο.
Το μαύρο γίνεται λιγότερο μαύρο.
(Σχεδόν αίνιγμα, 1987)



Απ’ τον αφαλό σου δεμένη Αριάδνη
μπρος στον λαβύρινθό μου
Ελένη, Ραάβ, Πασιφάη - αδελφές μου·
άγνωστο κατακτητή
μπρος στο παράθυρό μου
κοντανασαίνοντας
περιμένω - κεφαλοδεμένη·
κι απλώνω τα σπλάχνα μου σε οιωνοσκόπους.
Που ΄ναι ο Θησέας, ο Πάρης Αλέξανδρος;
Που ΄ναι ο Διόνυσος;
Εφτά ήλιοι κι εφτά φεγγάρια
πέρασαν χωρίς να φανεί·
κι αν στείλω μήλο σέπεται.
(Μεταποίηση υλικών, 1982)